The End

Dat was hem dan,

Groetjes,
Erné

Briscola, Briscola, Briscola, Brocollie

Hallo Nederlandersssss,
Zoals jullie misschien al hebben kunnen merkern is mijn internet-abbonenement afgelopen.. Vandaag niet meer de spontane blogs. De enige plaats waar ik nu een beetje fatsoenlijk kan bloggen is bij Luca thuis, maar daar zijn we meestal steeds maar 5 minuten. Het is zondag, ik lig op bed en Luca ligt naasr me nog te snurken. Ik heb net heel stiekem uit mijn tas mn laptop gepakt en zit nu uitgebreid te bloggen.

De laatste blog was vrijdagmorgen, met onze gastblogger, JW. Dat was nog voor de dag Florence, en die hebben we inmiddels al achter de rug. Het was echt een superdag. Na onze aankomt werd de groep in tweeen gesplitst en ging er een deel met een vrouw mee, en een ander deel met een man, zij waren de gidsen. Ik zat bij de vrouw. We liepen langs de rivier in de richting van het centrum en eenmaal aangekomen bij het eeste plein begon de vrouw te praten, met een luidspreker op haar buik wel te verstaan. Dat maakte ons touristengehalte wel erg hoog. Deze vrouw was ook nog eens een beetje omhoog gevallen en dacht serieus dat ze 20 pubers een verschrikkelijk saai verhaal kon gaat vertellen over elk gebouw en standbeeld en hondendrol in Florence. Na wat corrigerende blikken van mevr. Spijkers konden wij het opbrengen om in de hitte in ieder geval niet in slaap te vallen.

Na de rondleiding, die ons tevens ook over die leuke brug heen bracht, hadden we vrije tijd, en iedereen heeft deze anders besteed. Ik ben met een paar mensen even de dom in geweest en daarna op een terrasje gaan zitten bij een rare Ier. Daarna nog even op zoek gegaan naar een sourerniertje en daarna weer naar de kroeg. Niet veel later vertrok de bus weer terug richting Urbino, over dezelfde bijzondere pas.. Ik heb de helft liggen slapen.

Die avond zijn wij samen met nog wat andere mensen bij Franciesca thuis geweest, en is mij het spel briscola geleerd, waar ik nu compleet verslaafd aan ben. Je speelt het met een ander soort speelkaarten en ik heb gelijk even een pakkie gekocht! Wat wel leuk is is dat iedereen het kan, overal zie je mensen die het spel aan het spelen zijn, op de plaza's in de kroegen, van jong tot oud, gewoon lekker een kaartje leggen.

De volgende dag werden we om 08:00 weer op school verwacht, en dit maal hadden we een record, we werden om 07:55 wakker. Haasten haasten haasten en gelukkig nog redelijk op tijd op school kunnne komen om te kijken naar de laatste buisnissplan presentaties. Daarna werden we naar de Gym getransporteerd voor het karaokefeest. Dit begon in eerste instantie als een flop, met italiaanse nummers die niemand kon..  Gelukkig had ik mijn Appeltje nog bij waar bergen nederlandse muziek op stond en nog geen 10 min later stond heel de zaal te hossen op klassiekers al brabant en per spoor. Na dit grote feest was iedereen weer vrij, ik ben naar Luca's huis gegaan, heb gewonnnen van mijn moeder met briscola en daarna naar het voetbalveld want meneer moest weer een potje voetballen. Na 2 seconde waren we al verveeld en ben ik samen met Dejan in de kroeg eronder gaan zitten, al snel zaten we er met 10 man. Ook hier hebben we ons weer scheelgespeeld aan de briscola, want het spel kan ook met z'n vieren! Na de voetbalwedstrijd zijn we naar het Centrum geweest voor een kop koffie en een potje briscola. Daarna even wat eten bij de Ierse feesttent p de borgo en de rest van de avond in de coktailbar gezeten met iedereen. Ook daar heb ik weer een potje broccolie, ohnee, briscola gespeeld.

Luca is inmiddels wakker en vertelde mij dat we over 1,5 uur vertrekken naar Fano, het strand waar de rest van de groep ook hangt. Ik ga eerst maar eens kijken of ik lekker kan douchen, jullie horen van me.

Ciao,

Erné

Mi Mancherai

Hoi,

Ik ben Erné Bronkhorst, ben 12 jaar oud en zit op het Merewade College, momenteel zit ik in de bus naar Firenze, maar al mijn vriendjes en vriendinnetjes liggen in een coma,  het Ierse feest van gisteren op de Borgo heeft zijn sporen nagelaten.

Eerst nog even het een en het ander vertellen over gisteren, wegens de enorme drukte is het me niet helemaal gelukt om te kunnen bloggen, maar ik zal nu even alles inhalen. Na het drinken op het terrasje hebben we thuis wat gegeten en zijn niet al te laat naar bed gegaan, de volgende dag zou het einde van het BuisnissPlan betekenen. De zon scheen al weer vroeg in het wonderschone Urbino, na een lekkere douch stonden Franciesca en Simone weer klaar op het stoepje, 5 minuten later stonden we in de centrale hal van de school, waar we door Prof. Latura weer hartelijk werden ontvangen. (Ik moet trouwens even zeggen dat Martine vandaag jarig is, gefeliciteerd met je 40^e jaar! En ook Sonzini is jarig, die gefeliciteerd met je 18^e meid!) Na het ontvangst zijn we naar het lokaal gegaan, weer het standaard ouwehoer-kwartiertje en daarna volle bak aan het buisnissplan klussen, dat van ons was nog steeds klaar dus ik ben weer aan de koffie gegaan. Na de koffie heb ik Prof. Latura geholpen met het verzamelen van de presentaties en niet veel later begonnen de eerste presentaties.

Vanaf hier krijgen we een gast-blogger, ik introduceer u: JAN WILLEM;

“

BUONJOURITTA!

Nadat wij een ongelofelijke spetterende ochtend hadden gehad werden we in een aantal groepen ingedeeld met elke groep een eigen italiaanse leider of leidster. Natuurlijk moesten we vanaf school weer de Mount everest beklimmen en de zogenaamde “ pass”  van Urbino oversteken. De groepen begonnen allemaal op een ander punt, dat was handiger tenminste dat zeiden ze. Na dat we de URBAN TRACKING van welgeteld 5 uur overleefd hadden zijn we met z’n allen naar de pizzaria op het Borgo gegaan. Daar lekker gegeten en gelijk de koffie van Mister Kitchen gekregen dus mijn dag kon niet meer stuk! Nadat elk stuk pizza op was zijn we naar het  Palazza Ducale , ook wel het paleis van Urbino, gegaan. Op voorhand werd door de italiaanse docenten gezegt: ‘JE MAG JE TAS NIET MEE NAAR BINNEN NEMEN!” dus wat doen 40 nederlanders, die dumpen hun tas in de entree waardoor er een chaos onstond en de  madame van het paleis uit d’r dak gaat. Volgends ons gewoon een GROOT feest!:) Nadat we toch weer onze tassen moesten pakken hebben we deze gedropt in de lockers gevolgd door een snelle rondleiding door het Paleis. De grijns op het gezicht van Erne begon zich lichtelijk te ontwikkelen want elk nederlands spreekwoord werd vertaald naar het engels waardoor er een hele leuke, grappige, sappige, lekkere situatie onstond! In het paleis hebben we eerst alle brandblussers en uitgangsbordjes geteld daarna de schilderijen goed geobserveerd. (overigens, de brandblussers stamde uit het jaar 1904) De rondleiding door Luca was een overweldigend succes en ‘ we were really impressed!”

Met het entreekaartje kon je naar binnen uiteraard maar op het kaartje stond een schilderij die in het paleis hing. Dus na de 49^ste balzaal kwam ik eindelijk bij mijn schilderij. Het moment met het zien van mijn schilderij riep een gedachte op “ Zoek de verschillen” waarop Luca antwoordde “ d’r is niets te zien, lekker doorlopen” .  De fantastische rondleiding kwam tot einde met weer een bezoek aan de lockers waar we onze tassen weer konden omarmen. Na dit bezoek waren we vrij. Een grootgedeelte is naar de voetbalwedstrijd gegaan, daar hebben de nederlanders gewonnen met 12-17. De italianen speelde thuis namelijk. De thuisblijvers zijn in Urbino geweest. Mijn italaan had zoals gewoonlijk weer een top organisatie , niet dus... Op het plein met de fontein zag ik de andere groep weer en daar hebben we gezellig wat mee gedronken. Na dit drankje riepen de italianen WE GO WE GO, dus ik zeg Strepitoso! Ik dacht namelijk we gaan eten maar nee we zijn naar een grandioos internetcafe gegaan, wat letterlijk een grote grap was. We keken rechts, we keken links, we keken rechts en jahoor dit was het RACEN! Erne en ik hebben elkaar afgemaakt op de Nurburgering. (circuit). Dit was een ongelofelijke strijd maar uiteindelijk had erne er al weer 34 autorijlesjes opzitten dus hij had de laatste race met overmacht gewonnen. Hierna zijn we in 2 groepen gedeeld en lekker uiteten gegaan. Voor de variatie ging de ene groep pizza eten en de andere groep naar een amerikaanse pub waar we allemaal een overheerlijke hamburger op hebben met NORMALE FRANSE FRIETJESJJJ.

Na dit geweldige avondmaal zijn we met alle nederlanders en italianen naar het Ierse feest gegaan op de Borgo Mercatale! Dit was voor elke nederlander een grote verassing. Met het binnenkomen viel iedereen in verbazing, maar snel kwam iedereen in de swing van de Ierse muziek ! Ik ben zelf eerder weggegaan omdat Paps van mijn italiaan niet te laat wilde ophalen. Als ik de verhalen van anderen hoor kan ik niets anders zeggen dat dit een groot succes is geweest. Ook kwamen onze docenten even een kijkje nemen in de tent.

Nu zitten we in de bus naar florance. Iedereen heeft zijn bedje HEEL vroeg moeten verlaten maar de sfeer zit er vanaf nu goed in. Want, jaja, iedereen is wakker. Dus cd’tje gebrand met Guus Meeuwis en voluit meezingen!

Ciaaaaaao                           

”

Dat was Jan-Willem,

Ik zeg Ciao, en tot de volgende BLOG!

DrukDrukDrukDukj

Lieve volgers,

op het moment is Erné even druk,
morgen tijdens de rijs naar Florenca heeft hij 4 uur om te bloggen

mvg,

Erné

Il giorno del sole

Il giorno del sole, ook wel, de dag van de zon. De kleur van mijn hoofd verklaart de titel genoeg denk ik.. Iets later dan gebruikelijk toch nog even een blog posten, omdat het zo verslavend is ;) Momenteel lig ik in mijn bed, tenminste, het bed waar ik in slaap. Vroeger was dit het bed van Luca, maar omdat hij er uit gegroeid is mag ik er in slapen.. Luca is ongeveer 1,50 meter.. ik ongeveer 1,80.. mijn voeten hebben het zwaar..

Vandaag was een zonnige dag, heel erg zonnig! De wekker stond weer om 7:00, maar helaas slapen Luca en ik er nu allebei gewoon zonder het door te hebben dwars doorheen. Gelukkig toch nog op tijd wakker geworden. Onze Italiaanse vriend hoefde vandaag niet vroeg zijn bed uit, hij was het eerste uur vrij. Duncan en ik hebben even snel gewassen en gepoetst en zaten rond 8:07 weer in het autootje van mama Paula richting Borgo, de ontmoetingsplek voor de mensen die in de regio Urbino wonen. Borgo is een soort van Jaarbeursplein in utrecht. Een knoopunt van buslijnen, parkeergarages en een enorme tent in het midden. Die tent staat er voor de viering van SintPatricksDay, wat hier van morgen tot zondag gevierd gaat worden. Alle nederlanders stonden netjes te wachten op het pleintje in het midden van de Borgo, en niet veel later vertrok de bus richting Lamelo.

Na ongeveer 3 minuten in de bus te hebben gezeten begon mijn missie van de dag. Gisteren hadden Jan-Willem en ik een barre zoektocht naar lege CD's gedaan, omdat onze busschafeur maar één CDin zijn bus heeft, en we Bob Marley wel genoeg hadden gehoord. De CD's kwamen uit de lokale EP, waar we door 5 mensen heeel raar aangekeken werden omdat we met handen en voeten lege CD's uit moesten beelden (Ja, het is een leuke voor op kerstavond). Vandaag zou ik dus een CD'tje branden om deze in de bus te kunnnen draaien. Na wat gezamelijk overleg over wat er moest komen was hij dan een feit, de Nederland in Urbino CD, met oa. grote namen als Johnny M en de Kakaroetja's (bekend van zon op mijn ****), Avicci en natuurlijk de toppers van Guus Meeuwis. Op aanbeveling van Lucy was ook de dubstep-hit van Teteris op de CD gebrand, maar toen onze chauffeur deze hoorde zette hij hem toch wel iets zachter.

(Ik zit enorm tegen de tijd in te typen, mijn accu is over 16 min op..) Na een busreis waarin we een aantal mensen p hebben gehaald in de afgelegen dorpjes kwamen we aan in Lambiloo, een plaatse waar 126 mensen wonen, en waar wij een leuke wandeling door de bergen zouden maken olv onze Italiaanse gids. De beste man was echter niet zo zeer van het lopen, hij vond zijn verhalen over bomen en rupsen intressanter, of wij het daar mee eens waren.. Na de wandeltocht hebben we een tijdje kunnen rusten op een veld, en daarna zijn we richting een restaurant geloodst. Daar kregen we lekker eten op kosten van de Italiaanse mensen en na het heerlijke diner kregen we te horen dat we de zwijntjes die we vanmorgen hadden zien lopen hadden opgegeten, de reacties op deze ontdekking waren om te gieren.

Vanaf dit moment is het compleet fout gegaan, toen we te horen kregen dat we papier gingen maken en een rondleiding zouden krijgen in het lokale plantenmuseum sloeg de meligehied enorm toe en raakte ik in een non-stoppable slappe lag. In deze situatie heb ik de halve middag moeten leven. Het papier mancheen was geweldig, iedereen heeft een mooi blauw papiertje gemaakt en mijn everzwijntje lag bijna over de grond van het gebouwtje door de slappe lag, het museum was ook leuk, de lieve vrouw kon geen Engels dus hadden we mr. keuken als onze vertaler. Wanneer meneer keuken midden in zijn vertaling van de zin was kwam d vrouw er al doorheen met de volgende, met de gevolgen van dien.

Het museumpje zelf was nog wel intressant, wat wol dat geleurd was met natuurlijke pigmenten en wat zelfgemaakt papier in vitrines. Na het bezoek aan de lokale kerk zat het er dan op, de busreis naar huis onder het genot van Guusje kon beginnen (nog 8 min)..

Eenmaal aangekmoen in Urbino nog even met mvr. Spijkers op het terras gezeten, (Ik pak ze helemaal in die leraren) en daarna met de Italianen wat koffie gedronken. Gegeten bij Fransciesca en mijn batterij krijgt het nu wel heel erg zwaar, ik typ morgen even verder!

Caio

Koffie, bergje op, zonnetje, bergje af.

Hallo Nederland!

Daar zijn we weer, even iets later, want we hebben het rustig gehad, de complete familie Ermolie zit voetbal te kijken (InterMilaan-Olympic) en Duncan staat onder de douch, dus het is weer het ideale moment om even te typen!

Gisterenavond zijn we met bijna alle Nederlanders en Italianen nog even de stad in geweest, niet tot heel erg laat, want vandaag was de dag waarop we aan ons Busniss plan zouden moeten werken. Een bezoek aan de lokale kroegeigenaar, (die wel even verbaast keek toen er ongeveer 40 mensen tegelijk binnen kwamen) was het idee van de Italianen, en wij volgen netjes. Na wat drankjes, gezellig te hebben gepraat en een borreltje na zijn we weer terug gegaan naar huis. Wat voor Duncan en mij nog steeds 5 min lopen is. Eenmaal thuis aangekomen vroeg ik aan Luca of hij zijn wekker om 07:00 zou willen zetten, hij slaapt er normaal door heen, maar ik wordt er wakker van en zou dan even kunnen douchen. Dit was geen probleem. Het bed lag weer goddelijk na zo'n zware dag.

Vandaag was het half 8 toen de moeder van Luca begon te roepen, normaal wordt ik altijd wakker van de wekken van Luca, maar vandaag was ik er dus doorheen geslapen. Luca koos het hazenpad en verdween binnen 3 seconden in de badkamer waar hij 20 minuten later, geföhnt en al uit kwam. Dit gas Duncan en mij nog 7 min om te kunnen douchen. Niet echt ideaal. Wat gespetter met water en een snelle scheerbeurt was de praktijk. Franciesca en Simone stonden al weer netjes te wachten op het stoepje, en de zon was natuurlijk weer ENORM aanwezig.

Eenmaal op school aangekomen weer het standaard kwartiertje ouwehoeren met de Nederlanders. Daarna werd de groep in tweeën gesplitst, een deel ging "een activiteit" doen, en het andere deel werken aan het Busniss-Plan. Wij moesten eerst gaan werken aan ons plan. Eenmaal aangekomen in het snikhete computerhok konden we beginnen, er was echter een probleem.. De computers stamden af uit de tijd dat je nog moest douchen in een gietijzeren emmer. Het was helemaal nix. De internetverbinding was nog langzamer dan mijn mobile internet in een tunnel (Ondertussen is Luca tegen de tafel aan het schoppen.. Wesley snijder schiet mis???). Maargoed. Gelukkig bleek al snel dat ons Busniss Plan al zo goed als af was. Dus kon ik me druk bezighouden met allemaal andere intressante dingen. Koffie halen voor docenten is nog steeds een truc die goed werkt, daar hebben ze een zwak voor denk ik..

Jan-Willem en ik besloten om het gebouw eens goed te gaan bekijken en zijn als twee chineesen in het van Gogh museum rond gaan lopen langs alle lokalen.. Dit vonden de italiaanse leeraren minder leuk dan dat wij dat vonden. Op de 2e etage vonden we het toilet (een tankstation langs de snelweg in Franktrijk ziet er nog beter uit..) (De tafel heeft het zwaar te voorduren, alweer mis voor Milaan) en besloten daar gebruik van te maken. Helaas was ons plezier om de prachtige toiletten tot in de kelder van het gebouw te horen en kwam de "Prof", zoals die leraren hier heten, even kijken of we wel helemaal spoorde enzo. Een vriendelijk verzoek om naar beneden te gaan was het resultaat. Jan-Willen heeft wel de meest geweldige foto ooit kunnen maken terwijl hij aan het bureau van de etageconcierge zat, ik zal hem even bijvoegen. Eenmaal beneden aangekomen was de tweede bak koffie van de dag een feit.

De wisseling van de wacht, wij zouden ons nu bezig gaan houden met de "Activiteiten", ze zouden het beter gewoon de bingo kunnne noemen, want dat was het ook. "The Italian Bingo!", eiegenlijk normale bingo, maar dan tussendoor wat leerlingen die in onverstaanbaar Engels het een en ander over Italie probeerde te vertellen. Na het winnen van wat snoep ging de bel, het was pauze. Na de pauze hebben we gezamenlijk nog een spelletje kunnen doen over latijnse gezegden, niet echt dat je zegt van. WAUW, maar wel leuk opzich.

Na de "grote" pauze konden we beginnen aan het volleyballtournooi in de Gym van de school. Het was leuk, en over de uitlsag doe ik maar geen uitspraak. Het was leuk..

Na het Volleyballen waren we vrij, we konden doen wat we wilden. Er waren een paar Nederlanders die met hun Italianen naar het strand zijn gegaan, en nog wat andere dingen maar een groot deel ging met ons mee Urbino in. Na een bak koffie zijn we begonnen aan de barre toch naar de top van Urbino waar een prachtig pandorama op ons stond te wachten (Deze is leuk: http://360.io/Yk9sNR). Op deze plek hebben we ons de hele middag kunnen vermaken, wat muziek, wat kaartspelltjes, gewoon leuk. Later weer naar beneden en weer aan de koffie (Ik hou van Italianan) en daarna naar huis waar mama Paula in het raam stond te wachten op onze aankomst. 

Natuurlijk is het eten weer perfect en de sfeer weer top. En nu, nu ik dit typ zit Luca een beetje sip op de bank, Duncan zit nog steeds in de badkamer en mama en papa zijn aan het afwassen. Vanavond vast weer een leuke verrassing!

Ik stop er even mee voor nu,

Ciao!

Erné

Assisi en Perugia

Het is 7:50, de zon schijnt in Urbino, en het afval wordt opgehaald. Onder het genot van vallende prullenbakken begint de maandag. Luca is weer eens door zijn wekker heen geslapen en ik besluit uit bed te gaan, dit maal EERST even mijn sokken aangetrokken, om niet direct klaarwakker te zijn door de bevroren vloer onder mijn voeten. Paula is wakker, ze zet als gewoonlijk weer koffie en weer smelt mijn hart.

Om 08:00 moesten we weg, dus na een korte douch en een nutell ontbijt vertrekken we richting Borgo, het punt waar de Nederlanders verzamelen. Borgo is een busstation, net buiten Urbino. Hier kan onze tourbus zonder al te veel moeite komen en wanneer de renault van Paula het pleintje oprijdt treffen we daar de rest.

De busrit brengt ons naar Perugia, een oud plaatsje. Onderweg passeren we de Gola del Furlo pas. Een prachtige rivier volgt ons door een diepe kloof tussen twee bergen. Deze weg maakt deel uit van de via flaminia, dat zou een bekende weg richting Rome zijn. (deze info komt rechtstreeks van mr. Keuken) We kwamen aan op het busstation van Perugia en zijn met ongeveer 560 roltrappen omhoog geklommen naar de oude stad. Halverwege onze Roltrap-beleving kwamen we onze gidsen tegen. De groep werd in twee delen opgesplitst en we kregen een tour door het mooie plaatsje. Ooit geweten waar benzine vandaan komt? Van Mercedes BENZ (Deze data komt van Dejan)

De gids vertelde over de grotten waar we in liepen, dit waren vroeger normale straten, maar wanneer er besloten werd dat de tempel OP de oude stad werd gebouwd, zijn deze straten van het daglicht ontzien. Een soort van kerker-bleving bleef over. De man vertelde nog meer intressante dingen, hoe de bewoners vroeger aan water kwamen etc etc etc. Na de rondleiding hadden we een uurtje voor ons zelf, ik ben op zoek gegaan naar een blik gemalen koffie. Het blik dat ik vond was van het beste merk, ik dacht er een leuk cadeautje aan te hebben, maar neen, het hele blik koste slechts 3,50 euro. Beetje jammer. Gelukkig in een ander winkeltje nog iets leuks kunnen vinden. Na een uurtje rustig op een terrasje te hebben gezeten weer 569 roltrappen af richting de bus.

De reis bracht ons naar Assisi, een enorm touristisch (Mijn autocorrect zet hier een rood streepje onder, na overleg met Dejan besloten dat het wel goed was zo) dorpje dat eigenlijk alleen bekend staat om zijn kerk. We konden kiezen voor een rindleiding door deze kerk, helaas besloten slechts 5 mensen (waaronder ik zelf) om aan deze rondleiding deel te nemen. Ik zal iedereen thuis een enorm lang verhaal besparen, het was intressant, ben je geintresserd? Mail me. Ik vertel je alles.

Ondertussen zitten we al in de bus naar huis. Ongeveer 30 iPods hebben ingelogd in het netwerk dat ik met mijn MacBook heb gemaakt, iedereen is blij om zijn scheikundecijfer te kunnen zien, en nu even bloggen.

Vanavond hebben de Italianen weer iets geregeld, ik ben benieuwd!

Foto's volgen!

Tot snel!



Ciao,

Erné