Groetjes,
Erné
maandag 19 maart 2012
zondag 18 maart 2012
Briscola, Briscola, Briscola, Brocollie
Hallo Nederlandersssss,
Zoals jullie misschien al hebben kunnen merkern is mijn internet-abbonenement afgelopen.. Vandaag niet meer de spontane blogs. De enige plaats waar ik nu een beetje fatsoenlijk kan bloggen is bij Luca thuis, maar daar zijn we meestal steeds maar 5 minuten. Het is zondag, ik lig op bed en Luca ligt naasr me nog te snurken. Ik heb net heel stiekem uit mijn tas mn laptop gepakt en zit nu uitgebreid te bloggen.
De laatste blog was vrijdagmorgen, met onze gastblogger, JW. Dat was nog voor de dag Florence, en die hebben we inmiddels al achter de rug. Het was echt een superdag. Na onze aankomt werd de groep in tweeen gesplitst en ging er een deel met een vrouw mee, en een ander deel met een man, zij waren de gidsen. Ik zat bij de vrouw. We liepen langs de rivier in de richting van het centrum en eenmaal aangekomen bij het eeste plein begon de vrouw te praten, met een luidspreker op haar buik wel te verstaan. Dat maakte ons touristengehalte wel erg hoog. Deze vrouw was ook nog eens een beetje omhoog gevallen en dacht serieus dat ze 20 pubers een verschrikkelijk saai verhaal kon gaat vertellen over elk gebouw en standbeeld en hondendrol in Florence. Na wat corrigerende blikken van mevr. Spijkers konden wij het opbrengen om in de hitte in ieder geval niet in slaap te vallen.
Na de rondleiding, die ons tevens ook over die leuke brug heen bracht, hadden we vrije tijd, en iedereen heeft deze anders besteed. Ik ben met een paar mensen even de dom in geweest en daarna op een terrasje gaan zitten bij een rare Ier. Daarna nog even op zoek gegaan naar een sourerniertje en daarna weer naar de kroeg. Niet veel later vertrok de bus weer terug richting Urbino, over dezelfde bijzondere pas.. Ik heb de helft liggen slapen.
Die avond zijn wij samen met nog wat andere mensen bij Franciesca thuis geweest, en is mij het spel briscola geleerd, waar ik nu compleet verslaafd aan ben. Je speelt het met een ander soort speelkaarten en ik heb gelijk even een pakkie gekocht! Wat wel leuk is is dat iedereen het kan, overal zie je mensen die het spel aan het spelen zijn, op de plaza's in de kroegen, van jong tot oud, gewoon lekker een kaartje leggen.
De volgende dag werden we om 08:00 weer op school verwacht, en dit maal hadden we een record, we werden om 07:55 wakker. Haasten haasten haasten en gelukkig nog redelijk op tijd op school kunnne komen om te kijken naar de laatste buisnissplan presentaties. Daarna werden we naar de Gym getransporteerd voor het karaokefeest. Dit begon in eerste instantie als een flop, met italiaanse nummers die niemand kon.. Gelukkig had ik mijn Appeltje nog bij waar bergen nederlandse muziek op stond en nog geen 10 min later stond heel de zaal te hossen op klassiekers al brabant en per spoor. Na dit grote feest was iedereen weer vrij, ik ben naar Luca's huis gegaan, heb gewonnnen van mijn moeder met briscola en daarna naar het voetbalveld want meneer moest weer een potje voetballen. Na 2 seconde waren we al verveeld en ben ik samen met Dejan in de kroeg eronder gaan zitten, al snel zaten we er met 10 man. Ook hier hebben we ons weer scheelgespeeld aan de briscola, want het spel kan ook met z'n vieren! Na de voetbalwedstrijd zijn we naar het Centrum geweest voor een kop koffie en een potje briscola. Daarna even wat eten bij de Ierse feesttent p de borgo en de rest van de avond in de coktailbar gezeten met iedereen. Ook daar heb ik weer een potje broccolie, ohnee, briscola gespeeld.
Luca is inmiddels wakker en vertelde mij dat we over 1,5 uur vertrekken naar Fano, het strand waar de rest van de groep ook hangt. Ik ga eerst maar eens kijken of ik lekker kan douchen, jullie horen van me.
Ciao,
Erné
Zoals jullie misschien al hebben kunnen merkern is mijn internet-abbonenement afgelopen.. Vandaag niet meer de spontane blogs. De enige plaats waar ik nu een beetje fatsoenlijk kan bloggen is bij Luca thuis, maar daar zijn we meestal steeds maar 5 minuten. Het is zondag, ik lig op bed en Luca ligt naasr me nog te snurken. Ik heb net heel stiekem uit mijn tas mn laptop gepakt en zit nu uitgebreid te bloggen.
De laatste blog was vrijdagmorgen, met onze gastblogger, JW. Dat was nog voor de dag Florence, en die hebben we inmiddels al achter de rug. Het was echt een superdag. Na onze aankomt werd de groep in tweeen gesplitst en ging er een deel met een vrouw mee, en een ander deel met een man, zij waren de gidsen. Ik zat bij de vrouw. We liepen langs de rivier in de richting van het centrum en eenmaal aangekomen bij het eeste plein begon de vrouw te praten, met een luidspreker op haar buik wel te verstaan. Dat maakte ons touristengehalte wel erg hoog. Deze vrouw was ook nog eens een beetje omhoog gevallen en dacht serieus dat ze 20 pubers een verschrikkelijk saai verhaal kon gaat vertellen over elk gebouw en standbeeld en hondendrol in Florence. Na wat corrigerende blikken van mevr. Spijkers konden wij het opbrengen om in de hitte in ieder geval niet in slaap te vallen.
Na de rondleiding, die ons tevens ook over die leuke brug heen bracht, hadden we vrije tijd, en iedereen heeft deze anders besteed. Ik ben met een paar mensen even de dom in geweest en daarna op een terrasje gaan zitten bij een rare Ier. Daarna nog even op zoek gegaan naar een sourerniertje en daarna weer naar de kroeg. Niet veel later vertrok de bus weer terug richting Urbino, over dezelfde bijzondere pas.. Ik heb de helft liggen slapen.
Die avond zijn wij samen met nog wat andere mensen bij Franciesca thuis geweest, en is mij het spel briscola geleerd, waar ik nu compleet verslaafd aan ben. Je speelt het met een ander soort speelkaarten en ik heb gelijk even een pakkie gekocht! Wat wel leuk is is dat iedereen het kan, overal zie je mensen die het spel aan het spelen zijn, op de plaza's in de kroegen, van jong tot oud, gewoon lekker een kaartje leggen.
De volgende dag werden we om 08:00 weer op school verwacht, en dit maal hadden we een record, we werden om 07:55 wakker. Haasten haasten haasten en gelukkig nog redelijk op tijd op school kunnne komen om te kijken naar de laatste buisnissplan presentaties. Daarna werden we naar de Gym getransporteerd voor het karaokefeest. Dit begon in eerste instantie als een flop, met italiaanse nummers die niemand kon.. Gelukkig had ik mijn Appeltje nog bij waar bergen nederlandse muziek op stond en nog geen 10 min later stond heel de zaal te hossen op klassiekers al brabant en per spoor. Na dit grote feest was iedereen weer vrij, ik ben naar Luca's huis gegaan, heb gewonnnen van mijn moeder met briscola en daarna naar het voetbalveld want meneer moest weer een potje voetballen. Na 2 seconde waren we al verveeld en ben ik samen met Dejan in de kroeg eronder gaan zitten, al snel zaten we er met 10 man. Ook hier hebben we ons weer scheelgespeeld aan de briscola, want het spel kan ook met z'n vieren! Na de voetbalwedstrijd zijn we naar het Centrum geweest voor een kop koffie en een potje briscola. Daarna even wat eten bij de Ierse feesttent p de borgo en de rest van de avond in de coktailbar gezeten met iedereen. Ook daar heb ik weer een potje broccolie, ohnee, briscola gespeeld.
Luca is inmiddels wakker en vertelde mij dat we over 1,5 uur vertrekken naar Fano, het strand waar de rest van de groep ook hangt. Ik ga eerst maar eens kijken of ik lekker kan douchen, jullie horen van me.
Ciao,
Erné
vrijdag 16 maart 2012
Mi Mancherai
Hoi,
Ik ben Erné Bronkhorst, ben 12 jaar oud en zit op het
Merewade College, momenteel zit ik in de bus naar Firenze, maar al mijn
vriendjes en vriendinnetjes liggen in een coma,
het Ierse feest van gisteren op de Borgo heeft zijn sporen nagelaten.
Eerst nog even het een en het ander vertellen over gisteren,
wegens de enorme drukte is het me niet helemaal gelukt om te kunnen bloggen,
maar ik zal nu even alles inhalen. Na het drinken op het terrasje hebben we
thuis wat gegeten en zijn niet al te laat naar bed gegaan, de volgende dag zou
het einde van het BuisnissPlan betekenen. De zon scheen al weer vroeg in het
wonderschone Urbino, na een lekkere douch stonden Franciesca en Simone weer
klaar op het stoepje, 5 minuten later stonden we in de centrale hal van de
school, waar we door Prof. Latura weer hartelijk werden ontvangen. (Ik moet
trouwens even zeggen dat Martine vandaag jarig is, gefeliciteerd met je 40e
jaar! En ook Sonzini is jarig, die gefeliciteerd met je 18e meid!)
Na het ontvangst zijn we naar het lokaal gegaan, weer het standaard
ouwehoer-kwartiertje en daarna volle bak aan het buisnissplan klussen, dat van
ons was nog steeds klaar dus ik ben weer aan de koffie gegaan. Na de koffie heb
ik Prof. Latura geholpen met het verzamelen van de presentaties en niet veel
later begonnen de eerste presentaties.
Vanaf hier krijgen we een gast-blogger, ik introduceer u:
JAN WILLEM;
“
BUONJOURITTA!
Nadat wij een ongelofelijke spetterende ochtend hadden gehad
werden we in een aantal groepen ingedeeld met elke groep een eigen italiaanse
leider of leidster. Natuurlijk moesten we vanaf school weer de Mount everest
beklimmen en de zogenaamde “ pass” van
Urbino oversteken. De groepen begonnen allemaal op een ander punt, dat was handiger
tenminste dat zeiden ze. Na dat we de URBAN TRACKING van welgeteld 5 uur
overleefd hadden zijn we met z’n allen naar de pizzaria op het Borgo gegaan.
Daar lekker gegeten en gelijk de koffie van Mister Kitchen gekregen dus mijn
dag kon niet meer stuk! Nadat elk stuk pizza op was zijn we naar het Palazza Ducale , ook wel het paleis van
Urbino, gegaan. Op voorhand werd door de italiaanse docenten gezegt: ‘JE MAG JE
TAS NIET MEE NAAR BINNEN NEMEN!” dus wat doen 40 nederlanders, die dumpen hun
tas in de entree waardoor er een chaos onstond en de madame van het paleis uit d’r dak gaat.
Volgends ons gewoon een GROOT feest!:) Nadat we toch weer onze tassen moesten
pakken hebben we deze gedropt in de lockers gevolgd door een snelle rondleiding
door het Paleis. De grijns op het gezicht van Erne begon zich lichtelijk te
ontwikkelen want elk nederlands spreekwoord werd vertaald naar het engels
waardoor er een hele leuke, grappige, sappige, lekkere situatie onstond! In het
paleis hebben we eerst alle brandblussers en uitgangsbordjes geteld daarna de schilderijen
goed geobserveerd. (overigens, de brandblussers stamde uit het jaar 1904) De
rondleiding door Luca was een overweldigend succes en ‘ we were really
impressed!”
Met het entreekaartje kon je naar binnen uiteraard maar op
het kaartje stond een schilderij die in het paleis hing. Dus na de 49ste
balzaal kwam ik eindelijk bij mijn schilderij. Het moment met het zien van mijn
schilderij riep een gedachte op “ Zoek de verschillen” waarop Luca antwoordde “
d’r is niets te zien, lekker doorlopen” . De fantastische rondleiding kwam tot einde met
weer een bezoek aan de lockers waar we onze tassen weer konden omarmen. Na dit
bezoek waren we vrij. Een grootgedeelte is naar de voetbalwedstrijd gegaan,
daar hebben de nederlanders gewonnen met 12-17. De italianen speelde thuis
namelijk. De thuisblijvers zijn in Urbino geweest. Mijn italaan had zoals
gewoonlijk weer een top organisatie , niet dus... Op het plein met de fontein
zag ik de andere groep weer en daar hebben we gezellig wat mee gedronken. Na
dit drankje riepen de italianen WE GO WE GO, dus ik zeg Strepitoso! Ik dacht
namelijk we gaan eten maar nee we zijn naar een grandioos internetcafe gegaan,
wat letterlijk een grote grap was. We keken rechts, we keken links, we keken
rechts en jahoor dit was het RACEN! Erne en ik hebben elkaar afgemaakt op de
Nurburgering. (circuit). Dit was een ongelofelijke strijd maar uiteindelijk had
erne er al weer 34 autorijlesjes opzitten dus hij had de laatste race met
overmacht gewonnen. Hierna zijn we in 2 groepen gedeeld en lekker uiteten
gegaan. Voor de variatie ging de ene groep pizza eten en de andere groep naar
een amerikaanse pub waar we allemaal een overheerlijke hamburger op hebben met
NORMALE FRANSE FRIETJESJJJ.
Na dit geweldige avondmaal zijn we met alle nederlanders en
italianen naar het Ierse feest gegaan op de Borgo Mercatale! Dit was voor elke
nederlander een grote verassing. Met het binnenkomen viel iedereen in
verbazing, maar snel kwam iedereen in de swing van de Ierse muziek ! Ik ben
zelf eerder weggegaan omdat Paps van mijn italiaan niet te laat wilde ophalen.
Als ik de verhalen van anderen hoor kan ik niets anders zeggen dat dit een
groot succes is geweest. Ook kwamen onze docenten even een kijkje nemen in de
tent.
Nu zitten we in de bus naar florance. Iedereen heeft zijn
bedje HEEL vroeg moeten verlaten maar de sfeer zit er vanaf nu goed in. Want,
jaja, iedereen is wakker. Dus cd’tje gebrand met Guus Meeuwis en voluit
meezingen!
Ciaaaaaao
”
Dat was Jan-Willem,
Ik zeg Ciao, en tot de volgende BLOG!
donderdag 15 maart 2012
DrukDrukDrukDukj
Lieve volgers,
op het moment is Erné even druk,
morgen tijdens de rijs naar Florenca heeft hij 4 uur om te bloggen
mvg,
Erné
op het moment is Erné even druk,
morgen tijdens de rijs naar Florenca heeft hij 4 uur om te bloggen
mvg,
Erné
woensdag 14 maart 2012
Il giorno del sole
Il giorno del sole, ook wel, de dag van de zon. De kleur van mijn hoofd verklaart de titel genoeg denk ik.. Iets later dan gebruikelijk toch nog even een blog posten, omdat het zo verslavend is ;) Momenteel lig ik in mijn bed, tenminste, het bed waar ik in slaap. Vroeger was dit het bed van Luca, maar omdat hij er uit gegroeid is mag ik er in slapen.. Luca is ongeveer 1,50 meter.. ik ongeveer 1,80.. mijn voeten hebben het zwaar..
Vandaag was een zonnige dag, heel erg zonnig! De wekker stond weer om 7:00, maar helaas slapen Luca en ik er nu allebei gewoon zonder het door te hebben dwars doorheen. Gelukkig toch nog op tijd wakker geworden. Onze Italiaanse vriend hoefde vandaag niet vroeg zijn bed uit, hij was het eerste uur vrij. Duncan en ik hebben even snel gewassen en gepoetst en zaten rond 8:07 weer in het autootje van mama Paula richting Borgo, de ontmoetingsplek voor de mensen die in de regio Urbino wonen. Borgo is een soort van Jaarbeursplein in utrecht. Een knoopunt van buslijnen, parkeergarages en een enorme tent in het midden. Die tent staat er voor de viering van SintPatricksDay, wat hier van morgen tot zondag gevierd gaat worden. Alle nederlanders stonden netjes te wachten op het pleintje in het midden van de Borgo, en niet veel later vertrok de bus richting Lamelo.
Na ongeveer 3 minuten in de bus te hebben gezeten begon mijn missie van de dag. Gisteren hadden Jan-Willem en ik een barre zoektocht naar lege CD's gedaan, omdat onze busschafeur maar één CDin zijn bus heeft, en we Bob Marley wel genoeg hadden gehoord. De CD's kwamen uit de lokale EP, waar we door 5 mensen heeel raar aangekeken werden omdat we met handen en voeten lege CD's uit moesten beelden (Ja, het is een leuke voor op kerstavond). Vandaag zou ik dus een CD'tje branden om deze in de bus te kunnnen draaien. Na wat gezamelijk overleg over wat er moest komen was hij dan een feit, de Nederland in Urbino CD, met oa. grote namen als Johnny M en de Kakaroetja's (bekend van zon op mijn ****), Avicci en natuurlijk de toppers van Guus Meeuwis. Op aanbeveling van Lucy was ook de dubstep-hit van Teteris op de CD gebrand, maar toen onze chauffeur deze hoorde zette hij hem toch wel iets zachter.
(Ik zit enorm tegen de tijd in te typen, mijn accu is over 16 min op..) Na een busreis waarin we een aantal mensen p hebben gehaald in de afgelegen dorpjes kwamen we aan in Lambiloo, een plaatse waar 126 mensen wonen, en waar wij een leuke wandeling door de bergen zouden maken olv onze Italiaanse gids. De beste man was echter niet zo zeer van het lopen, hij vond zijn verhalen over bomen en rupsen intressanter, of wij het daar mee eens waren.. Na de wandeltocht hebben we een tijdje kunnen rusten op een veld, en daarna zijn we richting een restaurant geloodst. Daar kregen we lekker eten op kosten van de Italiaanse mensen en na het heerlijke diner kregen we te horen dat we de zwijntjes die we vanmorgen hadden zien lopen hadden opgegeten, de reacties op deze ontdekking waren om te gieren.
Vanaf dit moment is het compleet fout gegaan, toen we te horen kregen dat we papier gingen maken en een rondleiding zouden krijgen in het lokale plantenmuseum sloeg de meligehied enorm toe en raakte ik in een non-stoppable slappe lag. In deze situatie heb ik de halve middag moeten leven. Het papier mancheen was geweldig, iedereen heeft een mooi blauw papiertje gemaakt en mijn everzwijntje lag bijna over de grond van het gebouwtje door de slappe lag, het museum was ook leuk, de lieve vrouw kon geen Engels dus hadden we mr. keuken als onze vertaler. Wanneer meneer keuken midden in zijn vertaling van de zin was kwam d vrouw er al doorheen met de volgende, met de gevolgen van dien.
Het museumpje zelf was nog wel intressant, wat wol dat geleurd was met natuurlijke pigmenten en wat zelfgemaakt papier in vitrines. Na het bezoek aan de lokale kerk zat het er dan op, de busreis naar huis onder het genot van Guusje kon beginnen (nog 8 min)..
Eenmaal aangekmoen in Urbino nog even met mvr. Spijkers op het terras gezeten, (Ik pak ze helemaal in die leraren) en daarna met de Italianen wat koffie gedronken. Gegeten bij Fransciesca en mijn batterij krijgt het nu wel heel erg zwaar, ik typ morgen even verder!
Caio
Vandaag was een zonnige dag, heel erg zonnig! De wekker stond weer om 7:00, maar helaas slapen Luca en ik er nu allebei gewoon zonder het door te hebben dwars doorheen. Gelukkig toch nog op tijd wakker geworden. Onze Italiaanse vriend hoefde vandaag niet vroeg zijn bed uit, hij was het eerste uur vrij. Duncan en ik hebben even snel gewassen en gepoetst en zaten rond 8:07 weer in het autootje van mama Paula richting Borgo, de ontmoetingsplek voor de mensen die in de regio Urbino wonen. Borgo is een soort van Jaarbeursplein in utrecht. Een knoopunt van buslijnen, parkeergarages en een enorme tent in het midden. Die tent staat er voor de viering van SintPatricksDay, wat hier van morgen tot zondag gevierd gaat worden. Alle nederlanders stonden netjes te wachten op het pleintje in het midden van de Borgo, en niet veel later vertrok de bus richting Lamelo.
Na ongeveer 3 minuten in de bus te hebben gezeten begon mijn missie van de dag. Gisteren hadden Jan-Willem en ik een barre zoektocht naar lege CD's gedaan, omdat onze busschafeur maar één CDin zijn bus heeft, en we Bob Marley wel genoeg hadden gehoord. De CD's kwamen uit de lokale EP, waar we door 5 mensen heeel raar aangekeken werden omdat we met handen en voeten lege CD's uit moesten beelden (Ja, het is een leuke voor op kerstavond). Vandaag zou ik dus een CD'tje branden om deze in de bus te kunnnen draaien. Na wat gezamelijk overleg over wat er moest komen was hij dan een feit, de Nederland in Urbino CD, met oa. grote namen als Johnny M en de Kakaroetja's (bekend van zon op mijn ****), Avicci en natuurlijk de toppers van Guus Meeuwis. Op aanbeveling van Lucy was ook de dubstep-hit van Teteris op de CD gebrand, maar toen onze chauffeur deze hoorde zette hij hem toch wel iets zachter.
(Ik zit enorm tegen de tijd in te typen, mijn accu is over 16 min op..) Na een busreis waarin we een aantal mensen p hebben gehaald in de afgelegen dorpjes kwamen we aan in Lambiloo, een plaatse waar 126 mensen wonen, en waar wij een leuke wandeling door de bergen zouden maken olv onze Italiaanse gids. De beste man was echter niet zo zeer van het lopen, hij vond zijn verhalen over bomen en rupsen intressanter, of wij het daar mee eens waren.. Na de wandeltocht hebben we een tijdje kunnen rusten op een veld, en daarna zijn we richting een restaurant geloodst. Daar kregen we lekker eten op kosten van de Italiaanse mensen en na het heerlijke diner kregen we te horen dat we de zwijntjes die we vanmorgen hadden zien lopen hadden opgegeten, de reacties op deze ontdekking waren om te gieren.
Vanaf dit moment is het compleet fout gegaan, toen we te horen kregen dat we papier gingen maken en een rondleiding zouden krijgen in het lokale plantenmuseum sloeg de meligehied enorm toe en raakte ik in een non-stoppable slappe lag. In deze situatie heb ik de halve middag moeten leven. Het papier mancheen was geweldig, iedereen heeft een mooi blauw papiertje gemaakt en mijn everzwijntje lag bijna over de grond van het gebouwtje door de slappe lag, het museum was ook leuk, de lieve vrouw kon geen Engels dus hadden we mr. keuken als onze vertaler. Wanneer meneer keuken midden in zijn vertaling van de zin was kwam d vrouw er al doorheen met de volgende, met de gevolgen van dien.
Het museumpje zelf was nog wel intressant, wat wol dat geleurd was met natuurlijke pigmenten en wat zelfgemaakt papier in vitrines. Na het bezoek aan de lokale kerk zat het er dan op, de busreis naar huis onder het genot van Guusje kon beginnen (nog 8 min)..
Eenmaal aangekmoen in Urbino nog even met mvr. Spijkers op het terras gezeten, (Ik pak ze helemaal in die leraren) en daarna met de Italianen wat koffie gedronken. Gegeten bij Fransciesca en mijn batterij krijgt het nu wel heel erg zwaar, ik typ morgen even verder!
Caio
dinsdag 13 maart 2012
Koffie, bergje op, zonnetje, bergje af.
Hallo Nederland!
Daar zijn we weer, even iets later, want we hebben het rustig gehad, de complete familie Ermolie zit voetbal te kijken (InterMilaan-Olympic) en Duncan staat onder de douch, dus het is weer het ideale moment om even te typen!
Gisterenavond zijn we met bijna alle Nederlanders en Italianen nog even de stad in geweest, niet tot heel erg laat, want vandaag was de dag waarop we aan ons Busniss plan zouden moeten werken. Een bezoek aan de lokale kroegeigenaar, (die wel even verbaast keek toen er ongeveer 40 mensen tegelijk binnen kwamen) was het idee van de Italianen, en wij volgen netjes. Na wat drankjes, gezellig te hebben gepraat en een borreltje na zijn we weer terug gegaan naar huis. Wat voor Duncan en mij nog steeds 5 min lopen is. Eenmaal thuis aangekomen vroeg ik aan Luca of hij zijn wekker om 07:00 zou willen zetten, hij slaapt er normaal door heen, maar ik wordt er wakker van en zou dan even kunnen douchen. Dit was geen probleem. Het bed lag weer goddelijk na zo'n zware dag.
Vandaag was het half 8 toen de moeder van Luca begon te roepen, normaal wordt ik altijd wakker van de wekken van Luca, maar vandaag was ik er dus doorheen geslapen. Luca koos het hazenpad en verdween binnen 3 seconden in de badkamer waar hij 20 minuten later, geföhnt en al uit kwam. Dit gas Duncan en mij nog 7 min om te kunnen douchen. Niet echt ideaal. Wat gespetter met water en een snelle scheerbeurt was de praktijk. Franciesca en Simone stonden al weer netjes te wachten op het stoepje, en de zon was natuurlijk weer ENORM aanwezig.
Eenmaal op school aangekomen weer het standaard kwartiertje ouwehoeren met de Nederlanders. Daarna werd de groep in tweeën gesplitst, een deel ging "een activiteit" doen, en het andere deel werken aan het Busniss-Plan. Wij moesten eerst gaan werken aan ons plan. Eenmaal aangekomen in het snikhete computerhok konden we beginnen, er was echter een probleem.. De computers stamden af uit de tijd dat je nog moest douchen in een gietijzeren emmer. Het was helemaal nix. De internetverbinding was nog langzamer dan mijn mobile internet in een tunnel (Ondertussen is Luca tegen de tafel aan het schoppen.. Wesley snijder schiet mis???). Maargoed. Gelukkig bleek al snel dat ons Busniss Plan al zo goed als af was. Dus kon ik me druk bezighouden met allemaal andere intressante dingen. Koffie halen voor docenten is nog steeds een truc die goed werkt, daar hebben ze een zwak voor denk ik..
Jan-Willem en ik besloten om het gebouw eens goed te gaan bekijken en zijn als twee chineesen in het van Gogh museum rond gaan lopen langs alle lokalen.. Dit vonden de italiaanse leeraren minder leuk dan dat wij dat vonden. Op de 2e etage vonden we het toilet (een tankstation langs de snelweg in Franktrijk ziet er nog beter uit..) (De tafel heeft het zwaar te voorduren, alweer mis voor Milaan) en besloten daar gebruik van te maken. Helaas was ons plezier om de prachtige toiletten tot in de kelder van het gebouw te horen en kwam de "Prof", zoals die leraren hier heten, even kijken of we wel helemaal spoorde enzo. Een vriendelijk verzoek om naar beneden te gaan was het resultaat. Jan-Willen heeft wel de meest geweldige foto ooit kunnen maken terwijl hij aan het bureau van de etageconcierge zat, ik zal hem even bijvoegen. Eenmaal beneden aangekomen was de tweede bak koffie van de dag een feit.
De wisseling van de wacht, wij zouden ons nu bezig gaan houden met de "Activiteiten", ze zouden het beter gewoon de bingo kunnne noemen, want dat was het ook. "The Italian Bingo!", eiegenlijk normale bingo, maar dan tussendoor wat leerlingen die in onverstaanbaar Engels het een en ander over Italie probeerde te vertellen. Na het winnen van wat snoep ging de bel, het was pauze. Na de pauze hebben we gezamenlijk nog een spelletje kunnen doen over latijnse gezegden, niet echt dat je zegt van. WAUW, maar wel leuk opzich.
Na de "grote" pauze konden we beginnen aan het volleyballtournooi in de Gym van de school. Het was leuk, en over de uitlsag doe ik maar geen uitspraak. Het was leuk..
Na het Volleyballen waren we vrij, we konden doen wat we wilden. Er waren een paar Nederlanders die met hun Italianen naar het strand zijn gegaan, en nog wat andere dingen maar een groot deel ging met ons mee Urbino in. Na een bak koffie zijn we begonnen aan de barre toch naar de top van Urbino waar een prachtig pandorama op ons stond te wachten (Deze is leuk: http://360.io/Yk9sNR). Op deze plek hebben we ons de hele middag kunnen vermaken, wat muziek, wat kaartspelltjes, gewoon leuk. Later weer naar beneden en weer aan de koffie (Ik hou van Italianan) en daarna naar huis waar mama Paula in het raam stond te wachten op onze aankomst.
Natuurlijk is het eten weer perfect en de sfeer weer top. En nu, nu ik dit typ zit Luca een beetje sip op de bank, Duncan zit nog steeds in de badkamer en mama en papa zijn aan het afwassen. Vanavond vast weer een leuke verrassing!
Ik stop er even mee voor nu,
Ciao!
Erné
maandag 12 maart 2012
Assisi en Perugia
Het is 7:50, de zon schijnt in Urbino, en het afval wordt opgehaald. Onder het genot van vallende prullenbakken begint de maandag. Luca is weer eens door zijn wekker heen geslapen en ik besluit uit bed te gaan, dit maal EERST even mijn sokken aangetrokken, om niet direct klaarwakker te zijn door de bevroren vloer onder mijn voeten. Paula is wakker, ze zet als gewoonlijk weer koffie en weer smelt mijn hart.
Om 08:00 moesten we weg, dus na een korte douch en een nutell ontbijt vertrekken we richting Borgo, het punt waar de Nederlanders verzamelen. Borgo is een busstation, net buiten Urbino. Hier kan onze tourbus zonder al te veel moeite komen en wanneer de renault van Paula het pleintje oprijdt treffen we daar de rest.
De busrit brengt ons naar Perugia, een oud plaatsje. Onderweg passeren we de Gola del Furlo pas. Een prachtige rivier volgt ons door een diepe kloof tussen twee bergen. Deze weg maakt deel uit van de via flaminia, dat zou een bekende weg richting Rome zijn. (deze info komt rechtstreeks van mr. Keuken) We kwamen aan op het busstation van Perugia en zijn met ongeveer 560 roltrappen omhoog geklommen naar de oude stad. Halverwege onze Roltrap-beleving kwamen we onze gidsen tegen. De groep werd in twee delen opgesplitst en we kregen een tour door het mooie plaatsje. Ooit geweten waar benzine vandaan komt? Van Mercedes BENZ (Deze data komt van Dejan)
De gids vertelde over de grotten waar we in liepen, dit waren vroeger normale straten, maar wanneer er besloten werd dat de tempel OP de oude stad werd gebouwd, zijn deze straten van het daglicht ontzien. Een soort van kerker-bleving bleef over. De man vertelde nog meer intressante dingen, hoe de bewoners vroeger aan water kwamen etc etc etc. Na de rondleiding hadden we een uurtje voor ons zelf, ik ben op zoek gegaan naar een blik gemalen koffie. Het blik dat ik vond was van het beste merk, ik dacht er een leuk cadeautje aan te hebben, maar neen, het hele blik koste slechts 3,50 euro. Beetje jammer. Gelukkig in een ander winkeltje nog iets leuks kunnen vinden. Na een uurtje rustig op een terrasje te hebben gezeten weer 569 roltrappen af richting de bus.
De reis bracht ons naar Assisi, een enorm touristisch (Mijn autocorrect zet hier een rood streepje onder, na overleg met Dejan besloten dat het wel goed was zo) dorpje dat eigenlijk alleen bekend staat om zijn kerk. We konden kiezen voor een rindleiding door deze kerk, helaas besloten slechts 5 mensen (waaronder ik zelf) om aan deze rondleiding deel te nemen. Ik zal iedereen thuis een enorm lang verhaal besparen, het was intressant, ben je geintresserd? Mail me. Ik vertel je alles.
Ondertussen zitten we al in de bus naar huis. Ongeveer 30 iPods hebben ingelogd in het netwerk dat ik met mijn MacBook heb gemaakt, iedereen is blij om zijn scheikundecijfer te kunnen zien, en nu even bloggen.
Vanavond hebben de Italianen weer iets geregeld, ik ben benieuwd!
Foto's volgen!
Tot snel!
Ciao,
Erné
Om 08:00 moesten we weg, dus na een korte douch en een nutell ontbijt vertrekken we richting Borgo, het punt waar de Nederlanders verzamelen. Borgo is een busstation, net buiten Urbino. Hier kan onze tourbus zonder al te veel moeite komen en wanneer de renault van Paula het pleintje oprijdt treffen we daar de rest.
De busrit brengt ons naar Perugia, een oud plaatsje. Onderweg passeren we de Gola del Furlo pas. Een prachtige rivier volgt ons door een diepe kloof tussen twee bergen. Deze weg maakt deel uit van de via flaminia, dat zou een bekende weg richting Rome zijn. (deze info komt rechtstreeks van mr. Keuken) We kwamen aan op het busstation van Perugia en zijn met ongeveer 560 roltrappen omhoog geklommen naar de oude stad. Halverwege onze Roltrap-beleving kwamen we onze gidsen tegen. De groep werd in twee delen opgesplitst en we kregen een tour door het mooie plaatsje. Ooit geweten waar benzine vandaan komt? Van Mercedes BENZ (Deze data komt van Dejan)
De gids vertelde over de grotten waar we in liepen, dit waren vroeger normale straten, maar wanneer er besloten werd dat de tempel OP de oude stad werd gebouwd, zijn deze straten van het daglicht ontzien. Een soort van kerker-bleving bleef over. De man vertelde nog meer intressante dingen, hoe de bewoners vroeger aan water kwamen etc etc etc. Na de rondleiding hadden we een uurtje voor ons zelf, ik ben op zoek gegaan naar een blik gemalen koffie. Het blik dat ik vond was van het beste merk, ik dacht er een leuk cadeautje aan te hebben, maar neen, het hele blik koste slechts 3,50 euro. Beetje jammer. Gelukkig in een ander winkeltje nog iets leuks kunnen vinden. Na een uurtje rustig op een terrasje te hebben gezeten weer 569 roltrappen af richting de bus.
De reis bracht ons naar Assisi, een enorm touristisch (Mijn autocorrect zet hier een rood streepje onder, na overleg met Dejan besloten dat het wel goed was zo) dorpje dat eigenlijk alleen bekend staat om zijn kerk. We konden kiezen voor een rindleiding door deze kerk, helaas besloten slechts 5 mensen (waaronder ik zelf) om aan deze rondleiding deel te nemen. Ik zal iedereen thuis een enorm lang verhaal besparen, het was intressant, ben je geintresserd? Mail me. Ik vertel je alles.
Ondertussen zitten we al in de bus naar huis. Ongeveer 30 iPods hebben ingelogd in het netwerk dat ik met mijn MacBook heb gemaakt, iedereen is blij om zijn scheikundecijfer te kunnen zien, en nu even bloggen.
Vanavond hebben de Italianen weer iets geregeld, ik ben benieuwd!
Foto's volgen!
Tot snel!
Ciao,
Erné
zondag 11 maart 2012
Carnaval di Italiaaa
Bonnesserra Ollanda!
Daar zijn we weer! Ik zag net dat de blog van vanmorgen ineens verdwenen was, maar die heb ik gelukkig opnieuw kunnen posten, maar we zijn inmiddels alweer een avond verder dus we kunnen weer bloggen!
Nadat ik vanmorgen als herboren uit mijn bed kwam zijn we naar een Fermignano gereden in de Renault van mama Paula. De zon scheen, strak blauwe lucht, het voelde als 8:00 in de morgen, maar het was inmiddels al half 6 in de avond, hoezo natuurlijke klok in de warra! Haha
Eenmaal aangekomen zijn we op zoek gegaan naar de rest. Oh ik moet nog even wat vertellen, het bloggen is leuk, maar ik vertel natuurlijk het verhaal vanuit mezelf, iedereen volgt natuurlijk zijn eigen weg, maar ik weet niet precies wat iedereen precies doet. Vandaag waren we met een grote groep, maar er waren ook een aantal mensen die thuis bleven, en ik weet natuurlijk niet wat zij hebben gedaan.. Dat terzijde. Na onze zoektocht naar de rest van de groep kwamen alle spannende verhalen van de disco boven tafel! Leuke italiaanse jongens werden tot in de puntjes besproken door onze Nederlandse dames, en de billen van Franciesca werden door de Nederlandse jongens nog eens even goed bekritiseert. We hebben ongeveer twee uur voor een kroeg gestaan, waar we niet naar binnen konden omdat het te druk was. Niet echt een groot probleem, we waren bij elkaar, dat is beter dan alleen.
Inmiddels was het al donker en namen de Italianen ons mee naar een pizarria, wederom geweldig geregeld, alles stond klaar, de pizza was heerlijk en iedereen heeft genoten van de gezellige sfeer. Gezellig, dat is een woord wat goed bij de afgelopen dagen past, de sfeer is gewoon geweldig. Er heerst een goede sfeer in de groep Nederlanders, en zelfs de mensen uit de HAVO voelen zich helemaal op hun gemak. De comminucatie tussen de italiaanse gastgezinnen loopt voor zover ik weet goed, de Italianen zijn gewoon enrom gastvrij. Iedereen heeft dezelfde verhalen over hoe goed het eten is en hoe aardig de mensen wel niet zijn.
Na de pizza zijn we terug gegaan naar de kroeg waar we eerder voor stonden. Het was inmiddels rustiger dus we konden naar binnen om lekker wat te drinken en te ouwehoeren. Ik heb een tijdje bij Dejan en wat andere italianen gezeten. Zij waren in het italiaans aan het praten over het geloof, en met een beetje vertaling en goed opletten kon ik goed meedoen. En dat is wel iets heel moois, een discussie over iets waar we voor gekomen zijn, culuurverschillen. We komen bij deze mensen over de vloer, zien hoe zij leven, en dan ook nog eens een discussie over dingen als het geloof.. Dit is waar voor we gekomen zijn.
Nog geen uur geleden zijn we opgehaald door mama paula en de renault. Onderweg genoten van de prachtig heldere hemel en het uitzicht op Urbino bij nacht. Morgen gaan we naar Assini en een plaats waarvan ik de naam ben vergeten, uitgebreid verslag zal volgen.
Voor nu wens ik iedereen een goede nacht toe.
Ciao Belicima,
Erné
Daar zijn we weer! Ik zag net dat de blog van vanmorgen ineens verdwenen was, maar die heb ik gelukkig opnieuw kunnen posten, maar we zijn inmiddels alweer een avond verder dus we kunnen weer bloggen!
Nadat ik vanmorgen als herboren uit mijn bed kwam zijn we naar een Fermignano gereden in de Renault van mama Paula. De zon scheen, strak blauwe lucht, het voelde als 8:00 in de morgen, maar het was inmiddels al half 6 in de avond, hoezo natuurlijke klok in de warra! Haha
Eenmaal aangekomen zijn we op zoek gegaan naar de rest. Oh ik moet nog even wat vertellen, het bloggen is leuk, maar ik vertel natuurlijk het verhaal vanuit mezelf, iedereen volgt natuurlijk zijn eigen weg, maar ik weet niet precies wat iedereen precies doet. Vandaag waren we met een grote groep, maar er waren ook een aantal mensen die thuis bleven, en ik weet natuurlijk niet wat zij hebben gedaan.. Dat terzijde. Na onze zoektocht naar de rest van de groep kwamen alle spannende verhalen van de disco boven tafel! Leuke italiaanse jongens werden tot in de puntjes besproken door onze Nederlandse dames, en de billen van Franciesca werden door de Nederlandse jongens nog eens even goed bekritiseert. We hebben ongeveer twee uur voor een kroeg gestaan, waar we niet naar binnen konden omdat het te druk was. Niet echt een groot probleem, we waren bij elkaar, dat is beter dan alleen.
Inmiddels was het al donker en namen de Italianen ons mee naar een pizarria, wederom geweldig geregeld, alles stond klaar, de pizza was heerlijk en iedereen heeft genoten van de gezellige sfeer. Gezellig, dat is een woord wat goed bij de afgelopen dagen past, de sfeer is gewoon geweldig. Er heerst een goede sfeer in de groep Nederlanders, en zelfs de mensen uit de HAVO voelen zich helemaal op hun gemak. De comminucatie tussen de italiaanse gastgezinnen loopt voor zover ik weet goed, de Italianen zijn gewoon enrom gastvrij. Iedereen heeft dezelfde verhalen over hoe goed het eten is en hoe aardig de mensen wel niet zijn.
Na de pizza zijn we terug gegaan naar de kroeg waar we eerder voor stonden. Het was inmiddels rustiger dus we konden naar binnen om lekker wat te drinken en te ouwehoeren. Ik heb een tijdje bij Dejan en wat andere italianen gezeten. Zij waren in het italiaans aan het praten over het geloof, en met een beetje vertaling en goed opletten kon ik goed meedoen. En dat is wel iets heel moois, een discussie over iets waar we voor gekomen zijn, culuurverschillen. We komen bij deze mensen over de vloer, zien hoe zij leven, en dan ook nog eens een discussie over dingen als het geloof.. Dit is waar voor we gekomen zijn.
Nog geen uur geleden zijn we opgehaald door mama paula en de renault. Onderweg genoten van de prachtig heldere hemel en het uitzicht op Urbino bij nacht. Morgen gaan we naar Assini en een plaats waarvan ik de naam ben vergeten, uitgebreid verslag zal volgen.
Voor nu wens ik iedereen een goede nacht toe.
Ciao Belicima,
Erné
Feesten en Slapen, dat is nog eens een zondag!
Hallo Nederland!
We zijn weer helemaal terug op de aarde hoor! Haha. Gisteren zijn we zoals beloofd naar de disco geweest, en dat was wel heeeeel bijzonder! Hahaha!
Ons werd verteld dat wij met de bus naar de disco zouden gaan, dus ik dacht, wij gaan gewoon met de reguliere bus, de Q-liner ofzo. Maar neen, onze itaianen hadden gewoon een complete bus afgehuurd voor de hele avond. De reis richting de disco was echt heel grappig, constant italianen die door de miscrofoon heen aan het schreeuwen waren! De bus kwam langs alle dorpjes en niet veel later zaten we met (bijna, sommige konden lopen) de hele groep in de bus. Deze bracht ons in een dorpje waar we de laatste 200 meter zelf moesten lopen, waarom?
Omdat de bus onmogelijk de steile berg op zou kunnen, EN WIJ OOK NIET. Maar niet veel later stonden we voor een disco. De disco was een soort van strandtent, maar dan op de top van een berg, alles was geregeld, entree betaald door onze itho's en eerste drankje gratis!
De avond heeft zich voort gezet met gezellig dansen, hier en daar een drankje, hier en daar een klef stelletje, gewoon een top avond dus! Aan het einde van de avond namen we dus bus terug, en waren om een niet nader te specificeren tijd terug in Urbino, waar de moeder van Franciesca besloot dat er wel 6 man in een punto passen. Nou goed, het was gelukt. (Italianen zijn niet zo groot, die kan je stapelen).
Vanmorgen om 9:00 wakker geworden, en daarna weer in slaap gevallen tot 16:00, onder het mom, we zijn in ieder geval weer bij geslapen! Vanmiddag gaan we anar een bar met een grote groep, daar zijn aprrestivo's (eten dus) en een carnavalsoptocht. Het weer is trouwens weer perfect, net zoals de koffie! Foto's volgen en tot snel!
Groetjes,
Erné
We zijn weer helemaal terug op de aarde hoor! Haha. Gisteren zijn we zoals beloofd naar de disco geweest, en dat was wel heeeeel bijzonder! Hahaha!
Ons werd verteld dat wij met de bus naar de disco zouden gaan, dus ik dacht, wij gaan gewoon met de reguliere bus, de Q-liner ofzo. Maar neen, onze itaianen hadden gewoon een complete bus afgehuurd voor de hele avond. De reis richting de disco was echt heel grappig, constant italianen die door de miscrofoon heen aan het schreeuwen waren! De bus kwam langs alle dorpjes en niet veel later zaten we met (bijna, sommige konden lopen) de hele groep in de bus. Deze bracht ons in een dorpje waar we de laatste 200 meter zelf moesten lopen, waarom?
Omdat de bus onmogelijk de steile berg op zou kunnen, EN WIJ OOK NIET. Maar niet veel later stonden we voor een disco. De disco was een soort van strandtent, maar dan op de top van een berg, alles was geregeld, entree betaald door onze itho's en eerste drankje gratis!
De avond heeft zich voort gezet met gezellig dansen, hier en daar een drankje, hier en daar een klef stelletje, gewoon een top avond dus! Aan het einde van de avond namen we dus bus terug, en waren om een niet nader te specificeren tijd terug in Urbino, waar de moeder van Franciesca besloot dat er wel 6 man in een punto passen. Nou goed, het was gelukt. (Italianen zijn niet zo groot, die kan je stapelen).
Vanmorgen om 9:00 wakker geworden, en daarna weer in slaap gevallen tot 16:00, onder het mom, we zijn in ieder geval weer bij geslapen! Vanmiddag gaan we anar een bar met een grote groep, daar zijn aprrestivo's (eten dus) en een carnavalsoptocht. Het weer is trouwens weer perfect, net zoals de koffie! Foto's volgen en tot snel!
Groetjes,
Erné
zaterdag 10 maart 2012
Heerlijke douchmat
Lieve volgers,
Om even te vertellen waar ik nu ben, ik zit langs een voetbalveld samen met Duncan en Simone, de zon schijnt, en met een jas over mijn hoofd (Anders kan ik het scherm van mijn laptop niet lezen..). Dit is wel het goede leven.
Gisteren was een redelijk korte blog, het probleem was dus dat we weg moesten. We gingen de stad in, samen met wat andere italianen en Nederlanders die in Urbino verblijven. Één ding is wel heel bijzonder aan Urbino, de wegen. Dit is echt niet normaal.. De wegen zijn praktisch VERTICAAL OMHOOG ZONDER TREDEN.. Zo verschrikkelijk stijl! Dan heb je spijt dat je je wandelschoenen niet hebt meegenomen... We zijn naar "The bozem pub" gegaan. Eenmaal aangekomen, voorzien van een biertje en met de stemming er goed in kwam de ellende.. Een italiaan kan geen kaartspelen uitleggen.. Mijn italiaan, Luca, ging proberen mij een traditioneel kaartspel uit te leggen, uiteindelijk heeft mij dit 4 euro gekost.. Ik had blijkbaar verloren, afzetters.. Nee grapje, het was wel heel grappig. Om half 11 ging het dansgedeelte open, maar daar miste de dans een beetje.. Een nachtelijke wandeling bracht ons naar een lugubere speelhal. Toen we hier op uit gekeken waren brachten de bizare weggetjes ons weer naar huis.
Eenmaal thuis aangekomen zijn we ons voor gaan bereiden op de nacht. En dit was wel even schrikken.. In de badkamer trok ik mijn sok uit, zette mijn voet neer, en kwam tot de ontdekking dat daar de meest zachte douchmat in mijn leven lag. Dat was NIET normaal! Na dit intense genot besloot ik mijn voet naast de badmat te plaatsen, en dit was echt de grootste fout in mijn leven. Het appartement van Luca en zijn moeder heeft GEEN vloerverwarming, mijn voet was daardoor binnen 4 seconde bevroren. Een sprint richting mijn bed en ogen dicht voor de volgende dag.
07:30 besloot Luca zijn lampje weer aan te zetten, en dat was tevens mijn wekker, de zaterdag was begonnen. Zodra de moeder van Luca door had dat we wakker waren kwam ze (met koffie in haar hand) goedemorgen zeggen, en verplichtte mij tot het opdrinken van de koffie in mijn bed. Ik zal het laatste deel van de zin even herhalen,.. koffie in mijn bed. Ik wil deze vrouw vanaf nu mee naar huis nemen om elke dag koffie voor mij te maken.
Even douchen, lekker ontbijten en voor we het wisten stonden Simone en Franciesca (op wie ik heel stiekem heel erg verliefd ben) voor de deur van het appartementje, een wandeling van 30 seconde bracht ons bij de school, een vervallen italiaans gebouw. We werden richting lokaal 008 gestuurd, en daar troffen wij de rest van de Nederlanders. Iedereen vertelde wat over wat men de avond er voor had gedaan, wat iedereen gegeten heeft, of het lekker was, en ga zo maar door.
We werden ontvangen door de Engelse docente, om even een lang verhaal kort te maken.. Ze wenste ons heel veel plezier. Niet veel later kwam ook de headmaster van de school even kijken. Met Dejan als onze vertaler vertelde hij dat we ons hart moesten volgen, of dat kunst in het hart zit, of dat hij een bon had voor te hard rijden.. het had in ieder geval iets met het woord hart te maken volgens Dejan.
Daarna kwamen er diverse presentaties door de italiaanse leerlingen over urbino, italiaande muziek, italiaanse cultuur, iltaliaans landschap, italiaans eten, italiaanse sporthelden, italiaanse merken, italiaanse idolen.. moet ik doorgaan? Het was saai.. Wat wel leuk was is dat ik met een van mijn meest lelijke foto's in de presentatie over urbino was verwerkt als een of andere god... (hahahaha -_-) Een welkomsparty was de afsluiting van de presentaties.. Maar 80 pubers om 11 uur smorgens zonder drank een feest te laten vieren.. Het was meer een praatrondje geworden. Na de bel mochten we eten van het voedsel dat de Italianen hadden gemaakt, zelfgebakken koekjes, cakejes, etc, etc.. Heeeeeerlijk.
Na het eten werden we uit het schoolgebouw gedropt en was neit echt bekend wat we moesten doen.. Uiteindelijk werden we door een aantal Italiaanse leerlingen (die overigens niet meededen aan de internationalisereing) heel kort rondgeleid door Urbino. Aan het einde waren de woorden "Ik zie jullie maandag om 08:00 op school, goed weekend" een leuke verrassing. We konden doen wat we wilden.
Even een pizza gegeten en samen met Luca's moeder richting het voetbalveld in de zon! Duncan en Simone hebben het de afgelopen 3 uur alleen nog maar over voetballen gehad, dus waarschijnlijk val ik zo in slaap, en dat zou ik helemaal niet verkeerd vinden. Vanavond staat de disco op het programma.. Het schijnt nogal een happening te zijn want de zondag is ingepland om bij te komen!
Ik wacht het even af, sluit nu mijn ogen onder de italiaanse zon met het geluid van scheldende italiaanse vaders op de achtergrond. Foto's zijn weer live te vinden op Flicr en de volgende blog komt zodra ik weer tijd heb!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden,
fijn weekend,
groetjes,
Erné
Om even te vertellen waar ik nu ben, ik zit langs een voetbalveld samen met Duncan en Simone, de zon schijnt, en met een jas over mijn hoofd (Anders kan ik het scherm van mijn laptop niet lezen..). Dit is wel het goede leven.
Gisteren was een redelijk korte blog, het probleem was dus dat we weg moesten. We gingen de stad in, samen met wat andere italianen en Nederlanders die in Urbino verblijven. Één ding is wel heel bijzonder aan Urbino, de wegen. Dit is echt niet normaal.. De wegen zijn praktisch VERTICAAL OMHOOG ZONDER TREDEN.. Zo verschrikkelijk stijl! Dan heb je spijt dat je je wandelschoenen niet hebt meegenomen... We zijn naar "The bozem pub" gegaan. Eenmaal aangekomen, voorzien van een biertje en met de stemming er goed in kwam de ellende.. Een italiaan kan geen kaartspelen uitleggen.. Mijn italiaan, Luca, ging proberen mij een traditioneel kaartspel uit te leggen, uiteindelijk heeft mij dit 4 euro gekost.. Ik had blijkbaar verloren, afzetters.. Nee grapje, het was wel heel grappig. Om half 11 ging het dansgedeelte open, maar daar miste de dans een beetje.. Een nachtelijke wandeling bracht ons naar een lugubere speelhal. Toen we hier op uit gekeken waren brachten de bizare weggetjes ons weer naar huis.
Eenmaal thuis aangekomen zijn we ons voor gaan bereiden op de nacht. En dit was wel even schrikken.. In de badkamer trok ik mijn sok uit, zette mijn voet neer, en kwam tot de ontdekking dat daar de meest zachte douchmat in mijn leven lag. Dat was NIET normaal! Na dit intense genot besloot ik mijn voet naast de badmat te plaatsen, en dit was echt de grootste fout in mijn leven. Het appartement van Luca en zijn moeder heeft GEEN vloerverwarming, mijn voet was daardoor binnen 4 seconde bevroren. Een sprint richting mijn bed en ogen dicht voor de volgende dag.
07:30 besloot Luca zijn lampje weer aan te zetten, en dat was tevens mijn wekker, de zaterdag was begonnen. Zodra de moeder van Luca door had dat we wakker waren kwam ze (met koffie in haar hand) goedemorgen zeggen, en verplichtte mij tot het opdrinken van de koffie in mijn bed. Ik zal het laatste deel van de zin even herhalen,.. koffie in mijn bed. Ik wil deze vrouw vanaf nu mee naar huis nemen om elke dag koffie voor mij te maken.
Even douchen, lekker ontbijten en voor we het wisten stonden Simone en Franciesca (op wie ik heel stiekem heel erg verliefd ben) voor de deur van het appartementje, een wandeling van 30 seconde bracht ons bij de school, een vervallen italiaans gebouw. We werden richting lokaal 008 gestuurd, en daar troffen wij de rest van de Nederlanders. Iedereen vertelde wat over wat men de avond er voor had gedaan, wat iedereen gegeten heeft, of het lekker was, en ga zo maar door.
We werden ontvangen door de Engelse docente, om even een lang verhaal kort te maken.. Ze wenste ons heel veel plezier. Niet veel later kwam ook de headmaster van de school even kijken. Met Dejan als onze vertaler vertelde hij dat we ons hart moesten volgen, of dat kunst in het hart zit, of dat hij een bon had voor te hard rijden.. het had in ieder geval iets met het woord hart te maken volgens Dejan.
Daarna kwamen er diverse presentaties door de italiaanse leerlingen over urbino, italiaande muziek, italiaanse cultuur, iltaliaans landschap, italiaans eten, italiaanse sporthelden, italiaanse merken, italiaanse idolen.. moet ik doorgaan? Het was saai.. Wat wel leuk was is dat ik met een van mijn meest lelijke foto's in de presentatie over urbino was verwerkt als een of andere god... (hahahaha -_-) Een welkomsparty was de afsluiting van de presentaties.. Maar 80 pubers om 11 uur smorgens zonder drank een feest te laten vieren.. Het was meer een praatrondje geworden. Na de bel mochten we eten van het voedsel dat de Italianen hadden gemaakt, zelfgebakken koekjes, cakejes, etc, etc.. Heeeeeerlijk.
Na het eten werden we uit het schoolgebouw gedropt en was neit echt bekend wat we moesten doen.. Uiteindelijk werden we door een aantal Italiaanse leerlingen (die overigens niet meededen aan de internationalisereing) heel kort rondgeleid door Urbino. Aan het einde waren de woorden "Ik zie jullie maandag om 08:00 op school, goed weekend" een leuke verrassing. We konden doen wat we wilden.
Even een pizza gegeten en samen met Luca's moeder richting het voetbalveld in de zon! Duncan en Simone hebben het de afgelopen 3 uur alleen nog maar over voetballen gehad, dus waarschijnlijk val ik zo in slaap, en dat zou ik helemaal niet verkeerd vinden. Vanavond staat de disco op het programma.. Het schijnt nogal een happening te zijn want de zondag is ingepland om bij te komen!
Ik wacht het even af, sluit nu mijn ogen onder de italiaanse zon met het geluid van scheldende italiaanse vaders op de achtergrond. Foto's zijn weer live te vinden op Flicr en de volgende blog komt zodra ik weer tijd heb!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden,
fijn weekend,
groetjes,
Erné
vrijdag 9 maart 2012
Deel 2 dus
Na de heftige onderbreking van vanmiddag gaan we weer verder..
Van het vliegveld zijn we met de bus vertrokken richting een museum voor wetenschap (Vraag me niet naar de namen, ik ben daar niet echt goed in :D) Eenmaal aangekomen bleek dat we moesten wachten tot onze gids vrij was, en dit kwam bij de meeste van ons wel goed uit. Even de benen strekken op het met zon overgoten tuintje van het museum.
Niet veel later werden we opgehaald voor een tour, en wat voor tour.. De man (Die overigens niet bepaald goed engels sprak) nam ons mee naar een ruimte met 300 bureastoelen die onder een enome eierdop stonden. Later bleek dat deze eierdop het heelal voor ging stellen. We keken naar de hemels zoals deze ideaal zou zijn bij nacht, alle sterren helder en alle sterrenbeelden werden aangewezen met de laserpointer van de (nog steeds beroerd engels pratende) man. Een leuke ervaring. Later werd de groep in 2en gedeeld. We werden onder het genot van Dejan als onze vertaalmachine door verschillende ruimtes gebracht waar diverse natuurkundige verschijnselen op ons stonden te wachten. Zo was er een kamer met optische illusie, een enorme veer die trillingen weer kon geven en ga zo maar door.
Niet veel later was de tour afgelopen, de groep weer compleet en de bus weer op volle toeren naar Urbino aan het sjeezen. Dit is het moment waarop ik de vorige blog ben gaan typen, maar wegens tijdgebrek moest afbreken.
We kwamen aan op een verlaten parkeerterrein (omdat de bus nergens anders kon draaien) waar een grote groep italianen op ons stond te wachten. Even spanning, maar de verlossende woorden "BONGIONO ITALIA" maakte veel goed. Omhelzingen en gebabbel alom.
Ook ik heb Luca kunnen vinden, en samen met Duncan werden wij voorgesteld aan zijn moeder Paula, (een schat van een mens). In de Renault Clio van de familie zijn we naar het appartement gereden waar zij wonen. Zij is in dit geval Luca en zijn moeder, zijn ouders zijn gescheiden. Een leuk appartement, met ruime badkamer!
Na wat ontmoetingen en praktische dingen zijn we op samen met een andere italiaan een ronde door Urbino gaan maken, een leuke stad! Even wat drinken in een bar en weer terug naar huis voor een HEERLIJK diner!
Ik ben een beetje kortaf want er wordt op dit moment door 3 man naar mijn scherm gekeken, we moeten weg, de stad in om met alle italinanen en Nederlanders wat te drinken.
Morgen zal ik meer tijd hebben om te bloggen, de foto's staan op de stream en slaap lekker NL!
Groet,
Erné
(En Duncan)
Van het vliegveld zijn we met de bus vertrokken richting een museum voor wetenschap (Vraag me niet naar de namen, ik ben daar niet echt goed in :D) Eenmaal aangekomen bleek dat we moesten wachten tot onze gids vrij was, en dit kwam bij de meeste van ons wel goed uit. Even de benen strekken op het met zon overgoten tuintje van het museum.
Niet veel later werden we opgehaald voor een tour, en wat voor tour.. De man (Die overigens niet bepaald goed engels sprak) nam ons mee naar een ruimte met 300 bureastoelen die onder een enome eierdop stonden. Later bleek dat deze eierdop het heelal voor ging stellen. We keken naar de hemels zoals deze ideaal zou zijn bij nacht, alle sterren helder en alle sterrenbeelden werden aangewezen met de laserpointer van de (nog steeds beroerd engels pratende) man. Een leuke ervaring. Later werd de groep in 2en gedeeld. We werden onder het genot van Dejan als onze vertaalmachine door verschillende ruimtes gebracht waar diverse natuurkundige verschijnselen op ons stonden te wachten. Zo was er een kamer met optische illusie, een enorme veer die trillingen weer kon geven en ga zo maar door.
Niet veel later was de tour afgelopen, de groep weer compleet en de bus weer op volle toeren naar Urbino aan het sjeezen. Dit is het moment waarop ik de vorige blog ben gaan typen, maar wegens tijdgebrek moest afbreken.
We kwamen aan op een verlaten parkeerterrein (omdat de bus nergens anders kon draaien) waar een grote groep italianen op ons stond te wachten. Even spanning, maar de verlossende woorden "BONGIONO ITALIA" maakte veel goed. Omhelzingen en gebabbel alom.
Ook ik heb Luca kunnen vinden, en samen met Duncan werden wij voorgesteld aan zijn moeder Paula, (een schat van een mens). In de Renault Clio van de familie zijn we naar het appartement gereden waar zij wonen. Zij is in dit geval Luca en zijn moeder, zijn ouders zijn gescheiden. Een leuk appartement, met ruime badkamer!
Na wat ontmoetingen en praktische dingen zijn we op samen met een andere italiaan een ronde door Urbino gaan maken, een leuke stad! Even wat drinken in een bar en weer terug naar huis voor een HEERLIJK diner!
Ik ben een beetje kortaf want er wordt op dit moment door 3 man naar mijn scherm gekeken, we moeten weg, de stad in om met alle italinanen en Nederlanders wat te drinken.
Morgen zal ik meer tijd hebben om te bloggen, de foto's staan op de stream en slaap lekker NL!
Groet,
Erné
(En Duncan)
Onderweg naar Urbino!
Jaja, daar zijn we dan, live vanuit Italië! Alles werkt en de weg vrij om 10 dagen lang vrolijk te kunnen bloggen, we zitten nu in de bus richting Urbino, de zon gaat onder, het ideale moment voor een nieuwe blog!
De dag begon vroeg, heeeel vroeg, HEEEEL vroeg zelfs, 05:00 stond mijn wekker in ieder geval, na de dagelijkse ontwakingsperiode was ik klaar voor de reis, tassen gepakt en alles 3 maal gecontroleerd. 06:00 kwam ik aan op school, waar ik niet de eerste was! Een grote menigte kinders en ouders stond klaar voor het moeilijke afscheid, en dat was het ook, tranen zijn er gevloeid.. Oke dat dan ook weer niet.
Rond 06:30 zijn we vertrokken richting Wezel, na een strenge controle op het gewicht van onze koffers van mevrouw Spijkers, en de incheckprocedure bij mevrouw Kleinbreteler. De busreis was normaal, gewoon, alsof we naar Artis gingen, maar dan anders. Aangekomen op Weeze begon de stress, overwacht bleek dat onze leeraren (die ons zeeeeer streng hebben gecontroleerd op het gewicht van onze tas) iets te veel cadeautjes te hebben gekocht voor de italiaanse leeraren. Na wat onderlinge uitwisseling was ook dat glad getrokken en was de complete groep door de incheck en security heen. 20 minuten voor een bankje koffie en niet veel later zaten we met de hele groep in de lucht.
Ryanair blijft echt een beleving op zich, de stewardessen hebben meer van de gemiddelde Tell-Sell verkoper dan van iemand die je kan helpen tijdens de vlucht. We werden platgegooid met aanbiedingen voor tandpasta, broodjes, koekjes, parfum ed. (En een prullenbak (Dat was Jan-Willem)) Na de alpen gepasseerd te zijn en met de zee in zicht begon de landing.. Een paar dreunen laten stond het ding op de grond, konden wij uitstappen en was ons Italiaanse avontuur begonnen!
Onze bus stond al klaar.. Toch nog even stress toen Aycenour (Spellingsfouten voorbehouden) er achter kwam dat ze haar portemenee kwijt was.. Maar ook dat is weer opgelost.
Ik moet dit heel even onderbreken, we komen nu aan in Urbino, vanavond meer!
Groet,
Erné
De dag begon vroeg, heeeel vroeg, HEEEEL vroeg zelfs, 05:00 stond mijn wekker in ieder geval, na de dagelijkse ontwakingsperiode was ik klaar voor de reis, tassen gepakt en alles 3 maal gecontroleerd. 06:00 kwam ik aan op school, waar ik niet de eerste was! Een grote menigte kinders en ouders stond klaar voor het moeilijke afscheid, en dat was het ook, tranen zijn er gevloeid.. Oke dat dan ook weer niet.
Rond 06:30 zijn we vertrokken richting Wezel, na een strenge controle op het gewicht van onze koffers van mevrouw Spijkers, en de incheckprocedure bij mevrouw Kleinbreteler. De busreis was normaal, gewoon, alsof we naar Artis gingen, maar dan anders. Aangekomen op Weeze begon de stress, overwacht bleek dat onze leeraren (die ons zeeeeer streng hebben gecontroleerd op het gewicht van onze tas) iets te veel cadeautjes te hebben gekocht voor de italiaanse leeraren. Na wat onderlinge uitwisseling was ook dat glad getrokken en was de complete groep door de incheck en security heen. 20 minuten voor een bankje koffie en niet veel later zaten we met de hele groep in de lucht.
Ryanair blijft echt een beleving op zich, de stewardessen hebben meer van de gemiddelde Tell-Sell verkoper dan van iemand die je kan helpen tijdens de vlucht. We werden platgegooid met aanbiedingen voor tandpasta, broodjes, koekjes, parfum ed. (En een prullenbak (Dat was Jan-Willem)) Na de alpen gepasseerd te zijn en met de zee in zicht begon de landing.. Een paar dreunen laten stond het ding op de grond, konden wij uitstappen en was ons Italiaanse avontuur begonnen!
Onze bus stond al klaar.. Toch nog even stress toen Aycenour (Spellingsfouten voorbehouden) er achter kwam dat ze haar portemenee kwijt was.. Maar ook dat is weer opgelost.
Ik moet dit heel even onderbreken, we komen nu aan in Urbino, vanavond meer!
Groet,
Erné
donderdag 8 maart 2012
The night before....
Facebook overstroomt met de berichtjes van enthousiaste Nederlanders en Italianen, de stemming zit er nu al in en een ding is zeker: We gaan het leuk hebben! De tassen staan gepakt, de cadeautjes voorzien van een stukje inpakpapier, koffers gewogen en we hebben er zin in!
Ik ben er ook grotendeels klaar voor, niet dat mijn tas al is ingepakt, maar dat is bijzaak. Morgen om 06:15 worden we uiterlijk verwacht op school, en het is natuurlijk altijd spannend wie te laat zal komen! Het weer is niet verkeerd, as we speak is het 14 graden in Urbino, en laten we eerlijk zijn, dat is niet verkeerd!
Voor nu heb ik niet veel meer te melden maar wou toch nog even een berichtje doen voor morgen!
Foto's verschijnen vanzelf in de livestream (die staat in -> die balk), en zodra we geland zijn komt er natuurlijk even een berichtje om iedereen gerust te stellen dat we de vliegreis in ieder geval hebben overleefd!
Lieve klasgenootjes, slaap lekker!
Lieve ouders, euh, ja slaap lekker denk ik?
Morgen meer nieuws.
Groetjes,
Erné
Ik ben er ook grotendeels klaar voor, niet dat mijn tas al is ingepakt, maar dat is bijzaak. Morgen om 06:15 worden we uiterlijk verwacht op school, en het is natuurlijk altijd spannend wie te laat zal komen! Het weer is niet verkeerd, as we speak is het 14 graden in Urbino, en laten we eerlijk zijn, dat is niet verkeerd!
Voor nu heb ik niet veel meer te melden maar wou toch nog even een berichtje doen voor morgen!
Foto's verschijnen vanzelf in de livestream (die staat in -> die balk), en zodra we geland zijn komt er natuurlijk even een berichtje om iedereen gerust te stellen dat we de vliegreis in ieder geval hebben overleefd!
Lieve klasgenootjes, slaap lekker!
Lieve ouders, euh, ja slaap lekker denk ik?
Morgen meer nieuws.
Groetjes,
Erné
maandag 5 maart 2012
3 Days to go!
Daar zijn we dan, het is inmiddels maandag en iedereen begint de spanning al een beetje te voelen, het is ook niet niets, even 10 dagen op vakantie, even 10 dagen van huis! Helemaal alleen! Natuurlijk niet helemaal alleen, maar voor sommige wel de eerste keer echt "ver" zonder ouders! Dat wordt nog wat!
Inmiddels heb ik met wat Italianen contact gehad, en hoor niets anders dan dat zij er ook enorm veel zin in hebben! Ook heb ik te horen gekregen dat ik niet bij mijn Italiaan in huis kan.. Iets met de familie, jammer, maar het zij zo. Ik ga samen met Duncan bij Luca intrekken, en eigenlijk is dat ook wel beter, want het scheelt ongeveer 2 uur rijden!
Met de blog gaat het ook wel goed denk ik, ik probeer zoveel mensen te informeren over de blog, zodat ik zometeen niet voor niets aan het bloggen ben. Daarom wil ik ook jullie oproepen om zoveel mogelijk geïnteresseerden te vertellen over de blog! Ook heb ik een link gemaakt met mijn Flickr-account wat betekent dat er naast de blog een diavoorstelling komt met alle foto's!
Dat was hem.
De groeten,
Erné
Inmiddels heb ik met wat Italianen contact gehad, en hoor niets anders dan dat zij er ook enorm veel zin in hebben! Ook heb ik te horen gekregen dat ik niet bij mijn Italiaan in huis kan.. Iets met de familie, jammer, maar het zij zo. Ik ga samen met Duncan bij Luca intrekken, en eigenlijk is dat ook wel beter, want het scheelt ongeveer 2 uur rijden!
Met de blog gaat het ook wel goed denk ik, ik probeer zoveel mensen te informeren over de blog, zodat ik zometeen niet voor niets aan het bloggen ben. Daarom wil ik ook jullie oproepen om zoveel mogelijk geïnteresseerden te vertellen over de blog! Ook heb ik een link gemaakt met mijn Flickr-account wat betekent dat er naast de blog een diavoorstelling komt met alle foto's!
Dat was hem.
De groeten,
Erné
Abonneren op:
Posts (Atom)